سکته مغزی
سکته مغزی (stroke) اصطلاحی است که پزشکان وقتی به کار می برند که قسمتی از مغز از کار بیفتد زیرا برای مدت طولانی خون به آن نرسیده است.
دو نوع اصلی سکته مغزی وجود دارد: انواعی که به علت بسته شدن یک رگ خونی در مغز رخ می دهد و انواعی که به علت خونریزی در مغز یا نواحی اطراف رخ می دهد.
در ایالات متحده آمریکا تقریباً هر سال 700000 سکته مغزی رخ می دهد که بیشتر آنها به دلیل انسدادی در یک رگ خونی رخ می دهد. سکته های مغزی می توانند
باعث ناتوانی دراز مدت یا حتی مرگ شوند. به هر حال درمان زودهنگام و اندازه گیری های پیشگیرانه می تواند آسیب مغزی ای که سکته مغزی ایجاد می کند را کاهش دهد.
نشانه های سکته مغزی بسته به نوع سکته ممکن است ناگهانی شروع شوند یا در طول ساعت ها یا روزها ایجاد شوند. در هر دو نوع سکته مغزی یک منطقه یا بیشتر در مغز
می تواند آسیب ببیند. بسته به منطقه درگیر فرد ممکن است توانایی حرکت دادن یک سمت از بدن، توانایی صحبت کردن یا شماری از سایر عملکرد ها را از دست بدهد.
آسیب ناشی از سکته مغزی ممکن است موقتی یا دائمی باشد. نتایج دراز مدت در فرد بستگی به این دارد که چه میزان از مغز آسیب دیده باشد،
درمان چقدر سریع شروع شده است و عوامل زیاد دیگر.